زمانی که خاک کشوری توسط یک دولت دیگر بهر علتی اشغال میشود و سرزمین آنها میدان جنگ می شود بخشی از مردم کشور اشغال شده، بیکاشانه شده یا از بیمه جان و ویرانی خانه، به کشورها و سرزمینهای دیگر
پناه میآورند. گرچه در پی این مهاجرت، تلفات جانی کاهش می یابد و جانهای بیشتری نجات مییابد اما، آوارگی و سرگشتگی در کشورهای دیگر خود زیانها و خطرات و مشکلات دیگری دارد که کمتر از آثار و عوارض جنگ نیست چه بسا این آوارگیها و مهاجرتها باعث متلاشی شدن ملت آن مردم آواره شود و برای همیشه هویتش مخدوش و نابود گردد. هرچند تنها جابجایی موقت برای یافتن آمادگی بیشتر برای دفاع از خاک و وطن خویش میتواند کاری درست و تصمیمی اجباری باشد، اما فرار از وطن برای همیشه نه! نمونهای از ملتهای آواره برای بررسی آثار فاجعهبار آوارگی و جلای وطن، که تجربهای پیش رو است، ملت فلسطین اند که در روزها و سال های اشغال کشورشان رو به کشورهای همسایه نهادند و مردم و دولت های اردن و سوریه و لبنان و مصر به عنوان حمایت از این
آوارگان، آنها را در خاک خود پناه
دادند و البته این پناه دادن به آوارگان برای کشور اشغالگر اقدامی بسیار سودمند بود زیرا هزینه های جنگ بسیار کاهش مییافت، اشغالگران متجاوز مجبور به ریختن خونهای بیشتری نبوندد، بنابرآن از موج محکومیت و انتقادهای جهانی علیه آن اشغالگران هم کاسته می شد و بهمین دلیل چه بسا کمک کردن برای پناه دادن به این آوارگان در خاک کشورهای همسایه، بخشی از برنامه و دسیسه اشغالگری و تجاوز به کشور موردنظر هم بوده باشد. اما به عکس این قضیه نگاه کنید یعنی اگر مردم مورد تجاوز، با خودداری از مهاجرت، در برابر دشمن اشغ (وبسایت تحلیلی-پژوهشی محمدکرمی(محمدمهر...
ادامه مطلبما را در سایت (وبسایت تحلیلی-پژوهشی محمدکرمی(محمدمهر دنبال می کنید
برچسب : نویسنده : mohammadmehro بازدید : 121 تاريخ : چهارشنبه 4 خرداد 1401 ساعت: 10:30